Monday, May 28, 2007

De voorbije weken heb ik vaak geluisterd naar "Hissing Fauna, Are You The Destroyer", het nieuwe album van Of Montreal.
Wellicht is dit de plaats om uit te weiden over hoe mooi het is een conceptplaat te maken over depressies en zenuwinzinkingen, en er in te slagen alle stemmingswisselingen, zowel euforie als wanhoop, die daarbij horen in de muziek te laten weerklinken (en dus niet te neuzelen boven akoestisch gitaarspel).
Ik ga dit echter niet doen, voornamelijk omdat ik daar geen zin in heb.
In de plaats daarvan plaats ik een link naar een video waarin tweederde (denk ik) van Of Montreal een Bowie-nummer (Starman) covert, en dit op uitstekende wijze (opgemerkt moet worden dat de akoestische versies van de eigen nummers die ook op deze site staan, van mindere kwaliteit zijn, maar dit terzijde). De man op de achtergrond heeft trouwens bijzonder mooie bakkebaarden, die me enigszins aan een schaapsherder doen denken.

Ter aanvulling zal ik eveneens linken naar de videoclip voor "Heimdalsgate Like A Promethean Curse", een nummer uit het genoemde album (de videoclip 'vreemd' noemen zou overigens een behoorlijk understatement zijn).

Monday, May 7, 2007

Een groepje mensen had zich verzameld op straat. Ze stonden in een cirkel rond een man met een hoed en een rode jas, merkte ik toen ik dichterbij kwam.
"Ik ben een dichter", zei de man met zodanig veel autoriteit dat ik hem geloofde.
Tevens verstond hij de kunst dramatische pauzes te laten vallen, getuige daarvan de halve minuut stilte die volgde op zijn bekentenis tot het dichterschap.
"Mijn eerste bundel heette Bloemen van honing en sneeuw. Ik zal het centrale gedicht eruit declameren."
Een kuchje, dan een lange stilte.
Vervolgens spreidde hij de armen hemelwaarts, en sprak:

"Graag zou ik mijn heupen stoten
tussen uw massieve poten."

De mensen die zich rond hem hadden verzameld keken elkaar verward aan, en gingen daarna schouderophalend uit elkaar.
De dichter was hierdoor enigszins van zijn stuk gebracht.
"Jongeman!" declameerde hij in mijn richting. "Jongeman, misschien kan u me helpen!"

"Ik ben de wandelende
ontoereikendheid,"
mompelde ik
en schuifelde huiswaarts